Żukow D. Kowtun I. "Riepriesiwnaja diejatielnost brygady Kaminskogo na okupirowanych tieritoriach SSSR w 1941 - 1944". (W:) Izdatielstwo Staraja Basmannaja, Moskwa 2017.
("Działalność represyjna brygady Kamińskiego na okupowanych terenach ZSRR w latach 1941 - 1944". Artykuł Wydawnictwa Staraja Basmannaja, Moskwa 2017.
(Próba polemiki)
Fotografia z opracowania "De Warschau opstand" Guntera Deschnera. Standaard Uitgeverij Antwerpen - Amsterdam, 1979 r.
Rosyjski Brigadefuehrer Mieczysław Kamiński (1899 - 1944) urodził się w Poznaniu z matki Niemki i ojca Polaka. Twierdzi tak Józef Mackiewicz w "Kontrze", Copyright Nina Karsow i Ryszard Majewski w "Waffen SS - mity i rzeczywistość", Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1977.
Autorzy Żukow D. i Kowtun I. uważają, że urodził się w Rosji, gdzie skończył studia i miał na imię Bronisław, a nie Mieczysław.
Gunther Deschner, autor opracowania "De Warschau opstand" napisał, że był Mieczysławem (Mizieslaw). Podobnie uważa Ryszard Majewski w opracowaniu "Waffen SS - mity i rzeczywistość".
Żukow D. i Kowtun I., informują, że został rozstrzelany przez Niemców w sztabie...
Józef Mackiewicz podaje następujące okoliczności śmierci:
" Ronowcy - RONA (Russkaja Oswoboditielnaja Narodnaja Armia) łupili Warszawę i przestali słuchać niemieckich rozkazów, co groziło zerwaniem rokowań o kapitulację powstańców. Himmler rozkazał wtedy aresztować Kamińskiego. Uprzedzony uciekał on w Karpaty, ale na południe od Tarnowa dopadli go ludzie szefa krakowskiego Gestapo Bierkampa i zamordowali. Brygada zaś została przeniesiona w głąb Niemiec i włączona do armii Własowa ROA (Russkaja Oswoboditielnaja Armia)".
Żukow D. i Kowtun I., precyzyjnie opisali genezę i dzieje brygady, która powstała w porozumieniu z Niemcami - gen. Szmidt, w miasteczku Łokoć k. Briańska - Kurska.
Jako zasadnicze, akcentują przyczyny ideologiczne. Niezadowolenie z bolszewickich rządów i degradacja ludności sensu largo.
Gunther Deschner twierdzi, że po wycofaniu się Rosjan z rejonu Łokocia, ludność wiejska zorganizowała się w zbrojne oddziały dla obrony przed partyzantami, co wykorzystali Niemcy. Wg niego ludność w 100% miała tam być antyradziecka, i był to rodzaj ruchu ludowego skierowanego p-ko stalinowskiemu reżimowi, jeszcze zanim pojawili się tam Niemcy.
Na obszarze "autonomicznego Łokocia" nie było Niemców, ale w zamian musieli oni prowadzić działania antypartyzanckie.
Kamiński początkowo był zastępcą Konstantego Woskobojnika, którego Niemcy mianowali starostą kolaboracyjnego samorządu w Łokociu. Wg Żukowa D., i Kowtana I., z wykształcenia był chemikiem i przez jakiś czas inżynierem w gorzelni. Znał język niemiecki.
Po śmiertelnym poranieniu przez partyzantów i śmierci 8. stycznia 1942 r.Woskobojnika, kierowanie samorządem i dowodzenie przejął Kamiński, który pomścił jego śmierć - zastrzelenie 7. zakładnikówe. Jego "narodowa milicja" rozrastała się w szybkim tempie, mobilizował mężczyzn w wieku 18 - 50 lat. Prowadzili bezwzględną walkę z partyzantami i ich sympatykami na zapleczu niemieckiego frontu.
Żukow D. i Kowtun I., podają bilanse spacyfikowanych wsi i zabitych ludzi. Brygada Kamińskiego brała udział w niemieckich operacjach przeciw partyzanckich i karno - pacyfikacyjnych:
- V 1942 " Vogelsang" ( "Ptasi śpiew"),
- VII 1942 "Grunspecht" (Zielony dzięcioł),
- X 1942 " Dreieck" ("Trzy kąty"),
- " Viereck" (Cztery kąty),
- IX - XI 1942 "Husecken" , "Hubertus".
W dniu 20 listopada 1942 r., Kamiński spotkał się z dowódcą 2 armii pancernej Rudolfem Szmidtem, który wyraził zgodę na dalszą walkę i dał mu wolną rękę w walce z partyzantami.
W 1943 r. RONA liczy 12 tysięcy żołnierzy - 5 pułków.
W styczniu 1943 r. biorą udział w operacji antypartyzanckiej "Eisbar" ("Lodowy niedźwiedź"). W lutym i marcu walczą z Armią Czerwoną o miasto Siewsk.
Latem 1943 r. w ramach operacji "Cytadela" biorą udział w walkach z partyzantami sowieckimi w rejonie: Briańsk, Bobrujsk, Witebsk, Mohylew. Największa opercja to "Zigeunebaron" ( "Baron Cygański") - 15.05 - 6.06.1943 r. Przeprowadzali ewakuację ludności i tworzyli obozy zbiorcze wzdłuż linii kolejowych Łokoć - Briańsk. "Oczyszczali z ludzi rejony partyzanckiej aktywności".
Brali udział w kolejnych operacjach antypartyzanckich:
- "Nachbarnhilfe" ("Sąsiedzka pomoc) i "Freischutz" (Wolny strzelec") - 19 - 28 V 1943 r.
Niemiecka operacja "Cytadela" w lipcu 1943 r. nie powiodła się. W dniu 5 VIII 1943 r. wydano rozkaz o ewakuacji Okręgu Łokockiego. Ewakuowano 6 tys. żołnierzy - ronowców i 25 tys. mieszkańców. Wg Guntera Deschnera łącznie wyjechało 50 tys. osób.
Brygadę przerzucono do w miasta Lepel k. Witebska, gdzie rozlokowano jej sztab. Niemcy realizują w tym czasie projekt walki z partyzantami pod nazwą "Wehrdorf" ("Uzbrojone wioski"), w którym brygada bierze udział. W grudniu 1943 r., opanowali szlak drogowy Berezino - Dokszyce.
W dniu 23 II 1944 r. , komisarz generalny Weissrutenien (Białoruś) gen. von Gottberg podpisał rozkaz o przeniesieniu brygady do Słonimia i Nowogródka - sztab miał się znajdować w Diatłowie (pol. Zdzięcioł).
Żukow D. i Kowtun I., twierdzą, że Niemcy zamierzali skierować Kamińskiego i jego brygadę także do walki z Polakami - z Armią Krajową, na co on miał się nie zgodzić. Brygada miała ochraniać linie kolejowe Diatłowo - Baranowicze i uczestniczyć w operacji antypartyzanckiej "Fruhlingsfest" ("Święto wiosny") w Puszczy Lipiczańskiej. W dniu 8 lipca 1944 r. mieli walczyć w okolicach Nowogródka i Wsielubia z Armią Czerwoną.
Inaczej w "Kontrze", uważa Józef Mackiewicz:
"Wiosną 1944 r. w porozumieniu z von Gottbergiem rozpoczął się pochód dawnej RONA przez Białoruś na południowy zachód...Dojechali do Śląska i tam ugrzęźli. Brygada dostała się pod komendę SS Obergruppenfuhrera Bach Zelewskiego i rzucona przeciwko powstańcom warszawskim.
W okolicach Nowogródka natomiast stacjonowali kozacy gen. Krasnowa i atamana Timofiejewa Iwanowicza Domanowa, którzy pochodzili z okolic Stawropola, Tereku i Kubania. Informację o tym fakcie znajdziemy także w artykule "Italiańskije swiditielstwa o Kazacziem stanie" Michaiła Tałałaja.
(W:) Izdatielstwo Staraja Basmannaja, Moskwa 2017, s. 252.
Wg Józefa Mackiewicza przełom na froncie wschodnim nastąpił 18 XII 1942 r., a niekoniecznie 1 II 1943, kiedy poniósł klęskę gen. von Paulus.
To 18 XII 1942 r. zgrupowanie armii sowieckich - "Woroneski Front" gen. Golikowa i "Południowo - Zachodni" gen. Watutina przekroczyły Don do ujścia Chopru.
To wtedy rozpoczęła się "wędrówka ludów" i ucieczka przed spodziewaną zemstą sowietów. Punktem zbornym kozaków był najpierw Kamieniec Podolski a później Mława, miasta II Rzeczypospolitej.
Niemcy wyznaczyli kozakom "Kozacki Stan" w rejonie Nowogródka i Baranowicz, gdzie znaleźli się wiosną 1944 r. Stacjonowali tam kozacy Dońscy, Kubańscy i Terscy, a nie Brygada Kamińskiego.
Wg Józefa Mackiewicza, "Kozacki Stan pod wodzą atamana Domanowa wyruszył z rejonu Nowogródek - Baranowicze w początku lipca 1944, kierując się w głąb Polski i zajął prowizoryczne legowiska w Zduńskiej Woli k. Łodzi".
Ronowcy w walce z Powstańcami Warszawskimi. Fotografia z opracowania "De Warschau opstand" Guntera Deschnera. Standaard Uitgeverij Antwerpen - Amsterdam, 1979 r.
Brygada RONA, wzięła udział w tłumieniu Powstania Warszawskiego i ma na "swoim koncie" rzeź ludności Ochoty.
Wg Guntera Deschnera, autora "De Warschau opstand", Kamiński rzeczywiście odmówił walki z Polakami, ale była to odmowa w tłumieniu Powstania Warszawskiego. Miał powiedzieć, że "chce walczyć z bolszewizmem, ale nie z Polakami". Ostatecznie uległ pod presją Himmlera, i skierował do Warszawy 1700 żołnierzy pod dowództwem mjr. Frołowa.
Józef Mackiewicz potwierdza jednak rozmowę Kamińskiego z von Gottbergiem - "zaproponował Kamińskiemu włączenie jego brygady do formacji SS w zamian za rangę wojskową, a jego ludziom mundury, wyżywienie, lepszą broń i żołd. Ponadto przyrzekł zorganizować dla ich rodzin spokojny pobyt gdzieś na Węgrzech. Kamiński zgodził się od razu. Wiosną roku 1944 rozpoczął się pochód dawnej RONA przez Białoruś na południowy zachód. Ale obiecany transport na Węgry nie doszedł do skutku. Dojechali tylko na Śląsk..."
Brygada stacjonowała wtedy w okolicach Częstochowy i z rozkazu Himmlera była już 29 Dywizją Waffen SS RONA (Rosyjska). Wg Gunthera Deschnera liczyła 15 tys. żołnierzy i 20 tys. cywilów. Dywizję rozwiązano w październiku 1944 r.
Jak widać, jest wiele pytań co do pewnych szczegółów. Nie może być jednak wątpliwości co do ewidentnej kolaboracji Kamińskiego z Niemcami podczas II wojny światowej...
Stanisław Karlik
("Działalność represyjna brygady Kamińskiego na okupowanych terenach ZSRR w latach 1941 - 1944". Artykuł Wydawnictwa Staraja Basmannaja, Moskwa 2017.
(Próba polemiki)
Rosyjski Brigadefuehrer Mieczysław Kamiński (1899 - 1944) urodził się w Poznaniu z matki Niemki i ojca Polaka. Twierdzi tak Józef Mackiewicz w "Kontrze", Copyright Nina Karsow i Ryszard Majewski w "Waffen SS - mity i rzeczywistość", Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1977.
Autorzy Żukow D. i Kowtun I. uważają, że urodził się w Rosji, gdzie skończył studia i miał na imię Bronisław, a nie Mieczysław.
Gunther Deschner, autor opracowania "De Warschau opstand" napisał, że był Mieczysławem (Mizieslaw). Podobnie uważa Ryszard Majewski w opracowaniu "Waffen SS - mity i rzeczywistość".
Żukow D. i Kowtun I., informują, że został rozstrzelany przez Niemców w sztabie...
Józef Mackiewicz podaje następujące okoliczności śmierci:
" Ronowcy - RONA (Russkaja Oswoboditielnaja Narodnaja Armia) łupili Warszawę i przestali słuchać niemieckich rozkazów, co groziło zerwaniem rokowań o kapitulację powstańców. Himmler rozkazał wtedy aresztować Kamińskiego. Uprzedzony uciekał on w Karpaty, ale na południe od Tarnowa dopadli go ludzie szefa krakowskiego Gestapo Bierkampa i zamordowali. Brygada zaś została przeniesiona w głąb Niemiec i włączona do armii Własowa ROA (Russkaja Oswoboditielnaja Armia)".
Żukow D. i Kowtun I., precyzyjnie opisali genezę i dzieje brygady, która powstała w porozumieniu z Niemcami - gen. Szmidt, w miasteczku Łokoć k. Briańska - Kurska.
Jako zasadnicze, akcentują przyczyny ideologiczne. Niezadowolenie z bolszewickich rządów i degradacja ludności sensu largo.
Gunther Deschner twierdzi, że po wycofaniu się Rosjan z rejonu Łokocia, ludność wiejska zorganizowała się w zbrojne oddziały dla obrony przed partyzantami, co wykorzystali Niemcy. Wg niego ludność w 100% miała tam być antyradziecka, i był to rodzaj ruchu ludowego skierowanego p-ko stalinowskiemu reżimowi, jeszcze zanim pojawili się tam Niemcy.
Na obszarze "autonomicznego Łokocia" nie było Niemców, ale w zamian musieli oni prowadzić działania antypartyzanckie.
Kamiński początkowo był zastępcą Konstantego Woskobojnika, którego Niemcy mianowali starostą kolaboracyjnego samorządu w Łokociu. Wg Żukowa D., i Kowtana I., z wykształcenia był chemikiem i przez jakiś czas inżynierem w gorzelni. Znał język niemiecki.
Po śmiertelnym poranieniu przez partyzantów i śmierci 8. stycznia 1942 r.Woskobojnika, kierowanie samorządem i dowodzenie przejął Kamiński, który pomścił jego śmierć - zastrzelenie 7. zakładnikówe. Jego "narodowa milicja" rozrastała się w szybkim tempie, mobilizował mężczyzn w wieku 18 - 50 lat. Prowadzili bezwzględną walkę z partyzantami i ich sympatykami na zapleczu niemieckiego frontu.
Żukow D. i Kowtun I., podają bilanse spacyfikowanych wsi i zabitych ludzi. Brygada Kamińskiego brała udział w niemieckich operacjach przeciw partyzanckich i karno - pacyfikacyjnych:
- V 1942 " Vogelsang" ( "Ptasi śpiew"),
- VII 1942 "Grunspecht" (Zielony dzięcioł),
- X 1942 " Dreieck" ("Trzy kąty"),
- " Viereck" (Cztery kąty),
- IX - XI 1942 "Husecken" , "Hubertus".
W dniu 20 listopada 1942 r., Kamiński spotkał się z dowódcą 2 armii pancernej Rudolfem Szmidtem, który wyraził zgodę na dalszą walkę i dał mu wolną rękę w walce z partyzantami.
W 1943 r. RONA liczy 12 tysięcy żołnierzy - 5 pułków.
W styczniu 1943 r. biorą udział w operacji antypartyzanckiej "Eisbar" ("Lodowy niedźwiedź"). W lutym i marcu walczą z Armią Czerwoną o miasto Siewsk.
Latem 1943 r. w ramach operacji "Cytadela" biorą udział w walkach z partyzantami sowieckimi w rejonie: Briańsk, Bobrujsk, Witebsk, Mohylew. Największa opercja to "Zigeunebaron" ( "Baron Cygański") - 15.05 - 6.06.1943 r. Przeprowadzali ewakuację ludności i tworzyli obozy zbiorcze wzdłuż linii kolejowych Łokoć - Briańsk. "Oczyszczali z ludzi rejony partyzanckiej aktywności".
Brali udział w kolejnych operacjach antypartyzanckich:
- "Nachbarnhilfe" ("Sąsiedzka pomoc) i "Freischutz" (Wolny strzelec") - 19 - 28 V 1943 r.
Niemiecka operacja "Cytadela" w lipcu 1943 r. nie powiodła się. W dniu 5 VIII 1943 r. wydano rozkaz o ewakuacji Okręgu Łokockiego. Ewakuowano 6 tys. żołnierzy - ronowców i 25 tys. mieszkańców. Wg Guntera Deschnera łącznie wyjechało 50 tys. osób.
Brygadę przerzucono do w miasta Lepel k. Witebska, gdzie rozlokowano jej sztab. Niemcy realizują w tym czasie projekt walki z partyzantami pod nazwą "Wehrdorf" ("Uzbrojone wioski"), w którym brygada bierze udział. W grudniu 1943 r., opanowali szlak drogowy Berezino - Dokszyce.
W dniu 23 II 1944 r. , komisarz generalny Weissrutenien (Białoruś) gen. von Gottberg podpisał rozkaz o przeniesieniu brygady do Słonimia i Nowogródka - sztab miał się znajdować w Diatłowie (pol. Zdzięcioł).
Żukow D. i Kowtun I., twierdzą, że Niemcy zamierzali skierować Kamińskiego i jego brygadę także do walki z Polakami - z Armią Krajową, na co on miał się nie zgodzić. Brygada miała ochraniać linie kolejowe Diatłowo - Baranowicze i uczestniczyć w operacji antypartyzanckiej "Fruhlingsfest" ("Święto wiosny") w Puszczy Lipiczańskiej. W dniu 8 lipca 1944 r. mieli walczyć w okolicach Nowogródka i Wsielubia z Armią Czerwoną.
Inaczej w "Kontrze", uważa Józef Mackiewicz:
"Wiosną 1944 r. w porozumieniu z von Gottbergiem rozpoczął się pochód dawnej RONA przez Białoruś na południowy zachód...Dojechali do Śląska i tam ugrzęźli. Brygada dostała się pod komendę SS Obergruppenfuhrera Bach Zelewskiego i rzucona przeciwko powstańcom warszawskim.
W okolicach Nowogródka natomiast stacjonowali kozacy gen. Krasnowa i atamana Timofiejewa Iwanowicza Domanowa, którzy pochodzili z okolic Stawropola, Tereku i Kubania. Informację o tym fakcie znajdziemy także w artykule "Italiańskije swiditielstwa o Kazacziem stanie" Michaiła Tałałaja.
(W:) Izdatielstwo Staraja Basmannaja, Moskwa 2017, s. 252.
Wg Józefa Mackiewicza przełom na froncie wschodnim nastąpił 18 XII 1942 r., a niekoniecznie 1 II 1943, kiedy poniósł klęskę gen. von Paulus.
To 18 XII 1942 r. zgrupowanie armii sowieckich - "Woroneski Front" gen. Golikowa i "Południowo - Zachodni" gen. Watutina przekroczyły Don do ujścia Chopru.
To wtedy rozpoczęła się "wędrówka ludów" i ucieczka przed spodziewaną zemstą sowietów. Punktem zbornym kozaków był najpierw Kamieniec Podolski a później Mława, miasta II Rzeczypospolitej.
Niemcy wyznaczyli kozakom "Kozacki Stan" w rejonie Nowogródka i Baranowicz, gdzie znaleźli się wiosną 1944 r. Stacjonowali tam kozacy Dońscy, Kubańscy i Terscy, a nie Brygada Kamińskiego.
Wg Józefa Mackiewicza, "Kozacki Stan pod wodzą atamana Domanowa wyruszył z rejonu Nowogródek - Baranowicze w początku lipca 1944, kierując się w głąb Polski i zajął prowizoryczne legowiska w Zduńskiej Woli k. Łodzi".
Brygada RONA, wzięła udział w tłumieniu Powstania Warszawskiego i ma na "swoim koncie" rzeź ludności Ochoty.
Wg Guntera Deschnera, autora "De Warschau opstand", Kamiński rzeczywiście odmówił walki z Polakami, ale była to odmowa w tłumieniu Powstania Warszawskiego. Miał powiedzieć, że "chce walczyć z bolszewizmem, ale nie z Polakami". Ostatecznie uległ pod presją Himmlera, i skierował do Warszawy 1700 żołnierzy pod dowództwem mjr. Frołowa.
Józef Mackiewicz potwierdza jednak rozmowę Kamińskiego z von Gottbergiem - "zaproponował Kamińskiemu włączenie jego brygady do formacji SS w zamian za rangę wojskową, a jego ludziom mundury, wyżywienie, lepszą broń i żołd. Ponadto przyrzekł zorganizować dla ich rodzin spokojny pobyt gdzieś na Węgrzech. Kamiński zgodził się od razu. Wiosną roku 1944 rozpoczął się pochód dawnej RONA przez Białoruś na południowy zachód. Ale obiecany transport na Węgry nie doszedł do skutku. Dojechali tylko na Śląsk..."
Brygada stacjonowała wtedy w okolicach Częstochowy i z rozkazu Himmlera była już 29 Dywizją Waffen SS RONA (Rosyjska). Wg Gunthera Deschnera liczyła 15 tys. żołnierzy i 20 tys. cywilów. Dywizję rozwiązano w październiku 1944 r.
Jak widać, jest wiele pytań co do pewnych szczegółów. Nie może być jednak wątpliwości co do ewidentnej kolaboracji Kamińskiego z Niemcami podczas II wojny światowej...
Stanisław Karlik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz