„Sadoleskie Towarzystwo" z Suprośnej Słobody
Dobra ziemskie na granicy powiatu oszmiańskiego i mińskiego należały do Marszałka Stanisława Judyckiego. „Z eksdywizji ogromnego Kamienia ( miasteczko ), zakończonej ok. 1842 r., Słoboda, wespół z innemi attynencjami przeszła w ręce różnych właścicieli, a obecnie grunta dookoła Słobody należą do mińskiego urzędnika akcyzy p. Kondrakowa”. Po powstaniu styczniowym 1863 r., na Litwie skonfiskowano 1794 majątki, które oddano „zasłużonym” urzędnikom, oficerom bądź chłopom sprowadzonym z głębi Rosji. 2 Właścicielem dóbr w tamtej okolicy został także gen. Mikołaj Klejgels.
W 1864 r. wydano ukaz zabraniający Polakom prawa nabywania ziemi na Litwie. Stan ten trwał do 30 kwietnia 1905 r., tj. do ogłoszenia ukazu o tolerancji religijnej i ukazu pozwalającego Polakom kupować ziemię na obszarze za Bugiem.3
Na zelżenie represji natychmiast zareagowali Polacy, którzy organizując się, zaczęli budować kościoły, i kupować – odzyskiwać utraconą w przeszłości ziemię.
W m. Suprośna Słoboda gminy Derewieńskiej, powiatu Oszmiańskiego miejscowi chłopi – Polacy, założyli Towarzystwo Sadoleskie.
Do Towarzystawa należeli:
– Mikołaj Łysy s. Pawła,
– Jerzy Łysy s. Pawła,
– Józef Łysy s. Pawła,
– Antoni Byczko s. Michała,
– Jan Byczko s. Jerzego,
– Adam Hasiuk s. Macieja,
– Stefan Hasiuk s. Bartłomieja,
– Piotr Sosnowski s. Józefa,
– Wincenty Saj s. Józefa,
– Mikołaj Łojko s. Eljasza,
– Mikołaj Bondarewicz s. Jerzego,
– Józef Grygorcewicz s. Jana
W dniu 27 kwietnia 1905 r., pełnomocnik Towarzystwa Mikołaj Łysy s. Pawła, podpisał umowę kupna – sprzedaży z mieszczaninem Gecelem synem Chaima Abramsona – pełnomocnikiem generała adiutanta Mikołaja syna Wasyla Klejgelsa. Umowę sfinalizowano w Wileńskim Biurze Notarialnym Aleksandra Iljaszenko s. Jefima przy ul. Niemieckiej nr 23, w Domie Bunimowicza. Generał Klejgels, za pośrednictwem Włościańskiego Ziemskiego Banku, zatwierdzonego przez notariusza Wileńskiego Sądu sprzedał włościanom użyteczną ziemię „ z pod lasu w jednym ucząstku pod nazwą Uroczysko Sadok – sporządzony przez geometrę Szura pomiar gruntu zatwierdził Wileńsko Kowieński Oddział Włościańskiego Ziemskiego Banku. Zakupiona działka – 53 dziesięciny 1225 sążni kwadratowych, graniczy od południa z wioską Rudźma należącą do braci Falc Fejnów ( dziedzice ). Nabytą ziemię rozdzielono pomiędzy włościan.4
Czy Towarzystwo Sadoleskie ma coś wspólnego z Iwienieckim Towarzystwem Chrześcijańskim, i kto był inicjatorem idei „pracy organicznej” na Ziemiach Zabranych – w Guberni Wileńskiej i Guberni Mińskiej?
1. Czesław Jankowski, Powiat Oszmiański, Petersburg 1896, Biblioteka Leopolda Meyeta w Warszawie, s. 111.
2. Władysław Pobóg – Malinowski, Najnowsza Historia Polityczna Polski, T.1, Gdańsk 1991, Oficyna Wydawnicza Graf, s. 16,
3. Ibidem, T.2, s. 520,
4. Wyciąg z Wieczystej Księgi Wileńskiego Notarialnego Archiwum na Oszmiański Powiat za 1905 r. – dokument udostępniony przez p. Agnieszkę Borczyk.
Stanisław Karlik
16 czerwca 2012
(Na podstawie dokumentu udostępnionego przez p. Agnieszkę Borczyk)
Wojewoda Wileński książę Karol Radziwiłł „Panie Kochanku” nigdy nie złożył przysięgi na wierność i poddaństwo Imperatorowej Katarzynie II. Wyjechał za granicę, a jego ogromne dobra były systematycznie konfiskowane. Jeszcze w 1810 r., w powiecie oszmiańskim posiadał 8 folwarków. 1Dobra ziemskie na granicy powiatu oszmiańskiego i mińskiego należały do Marszałka Stanisława Judyckiego. „Z eksdywizji ogromnego Kamienia ( miasteczko ), zakończonej ok. 1842 r., Słoboda, wespół z innemi attynencjami przeszła w ręce różnych właścicieli, a obecnie grunta dookoła Słobody należą do mińskiego urzędnika akcyzy p. Kondrakowa”. Po powstaniu styczniowym 1863 r., na Litwie skonfiskowano 1794 majątki, które oddano „zasłużonym” urzędnikom, oficerom bądź chłopom sprowadzonym z głębi Rosji. 2 Właścicielem dóbr w tamtej okolicy został także gen. Mikołaj Klejgels.
W 1864 r. wydano ukaz zabraniający Polakom prawa nabywania ziemi na Litwie. Stan ten trwał do 30 kwietnia 1905 r., tj. do ogłoszenia ukazu o tolerancji religijnej i ukazu pozwalającego Polakom kupować ziemię na obszarze za Bugiem.3
Na zelżenie represji natychmiast zareagowali Polacy, którzy organizując się, zaczęli budować kościoły, i kupować – odzyskiwać utraconą w przeszłości ziemię.
W m. Suprośna Słoboda gminy Derewieńskiej, powiatu Oszmiańskiego miejscowi chłopi – Polacy, założyli Towarzystwo Sadoleskie.
Do Towarzystawa należeli:
– Mikołaj Łysy s. Pawła,
– Jerzy Łysy s. Pawła,
– Józef Łysy s. Pawła,
– Antoni Byczko s. Michała,
– Jan Byczko s. Jerzego,
– Adam Hasiuk s. Macieja,
– Stefan Hasiuk s. Bartłomieja,
– Piotr Sosnowski s. Józefa,
– Wincenty Saj s. Józefa,
– Mikołaj Łojko s. Eljasza,
– Mikołaj Bondarewicz s. Jerzego,
– Józef Grygorcewicz s. Jana
W dniu 27 kwietnia 1905 r., pełnomocnik Towarzystwa Mikołaj Łysy s. Pawła, podpisał umowę kupna – sprzedaży z mieszczaninem Gecelem synem Chaima Abramsona – pełnomocnikiem generała adiutanta Mikołaja syna Wasyla Klejgelsa. Umowę sfinalizowano w Wileńskim Biurze Notarialnym Aleksandra Iljaszenko s. Jefima przy ul. Niemieckiej nr 23, w Domie Bunimowicza. Generał Klejgels, za pośrednictwem Włościańskiego Ziemskiego Banku, zatwierdzonego przez notariusza Wileńskiego Sądu sprzedał włościanom użyteczną ziemię „ z pod lasu w jednym ucząstku pod nazwą Uroczysko Sadok – sporządzony przez geometrę Szura pomiar gruntu zatwierdził Wileńsko Kowieński Oddział Włościańskiego Ziemskiego Banku. Zakupiona działka – 53 dziesięciny 1225 sążni kwadratowych, graniczy od południa z wioską Rudźma należącą do braci Falc Fejnów ( dziedzice ). Nabytą ziemię rozdzielono pomiędzy włościan.4
Czy Towarzystwo Sadoleskie ma coś wspólnego z Iwienieckim Towarzystwem Chrześcijańskim, i kto był inicjatorem idei „pracy organicznej” na Ziemiach Zabranych – w Guberni Wileńskiej i Guberni Mińskiej?
1. Czesław Jankowski, Powiat Oszmiański, Petersburg 1896, Biblioteka Leopolda Meyeta w Warszawie, s. 111.
2. Władysław Pobóg – Malinowski, Najnowsza Historia Polityczna Polski, T.1, Gdańsk 1991, Oficyna Wydawnicza Graf, s. 16,
3. Ibidem, T.2, s. 520,
4. Wyciąg z Wieczystej Księgi Wileńskiego Notarialnego Archiwum na Oszmiański Powiat za 1905 r. – dokument udostępniony przez p. Agnieszkę Borczyk.
Stanisław Karlik
1 odpowiedź „Sadoleskie Towarzystwo z Suprośnej Słobody”